Osaka – Abeno Harukas

Skoro było już o Umeda Sky Building i jednym z najpiękniejszych tarasów widokowych jakie znam, to nie mogę nie napisać dziś o Abeno Harukas i jego magicznej liczbie 300.

Najwyższy budynek w Japonii ma 300 merów wysokości. Faktycznie jest niższy od Tokyo Sky Tree ponad połowę, ale jest pełnoprawnym biurowcem z 60 piętrami, a każde z nich pełni funkcje użytkowe. W Osace nie ma wyższego punktu widokowego, a w całej Japonii, jest tylko jeden, ten w Tokio.

Do Abeno Harukas dojeżdża się np. Midosuji Sen, czyli czerwoną linią metra, tą samą, co do Umeda Sky Building, albo pociągiem JR. Tylko, Abeno Harukas jest tuż przy wyjściu ze stacji Tennoji i w przeciwieństwie do konkurenta nie trzeba do niego spacerować 10 minut. Możemy prosto z pociągu wejść do budynku.

Zacznijmy od razu od 16 piętra. Dotąd wjeżdżamy potężną windą za darmo i tu znajduje się pierwszy, mały taras widokowy. Otwarty od góry, ogrodzony od frontu szybą. Widok tylko na północ, czyli w stronę centrum miasta. Można tu usiąść, zjeść kanapkę albo onigiri, ale nie ma stolików, więc jemy „na kolanach”.

Jeśli mamy potrzebę napić się kawy, albo zjeść coś ciepłego, to musimy się pofatygować piętro wyżej. W zamian za stolik tracimy bezkres nieba nad głową, bo kawiarnia jest w budynku. Oczywiście w chłodny lub deszczowy dzień to zaleta.

Ale mały taras, to tylko preludium, prawdziwy taras widokowy znajduje się 44 piętra wyżej i wymaga uiszczenia opłaty w wysokości ￥1500, za przejażdżkę windą.

Przejażdżka taką windą, to oczywiście rytuał sam w sobie. Kiedy odbierzemy solidną porcję ukłonów od obsługi windy i dojedziemy na górę, otworzą się drzwi, zalewając ciemną do tej pory windę blaskiem dziennego światła (o ile jedziemy w dzień).

Widok…

… brak mi słów.

Na północnym wschodzie widać Kioto, na zachodzie zatokę i Kobe, wszędzie wokół niekończącą się Osakę.

Taras widokowy ma 3 piętra. Dwa przeszklone i zadaszone, a trzecie, najniższe jest otwarte od góry. W toaletach widok odbija się w lustrze nad umywalką.

A dla szalonych i żądnych wrażeń jest dodatkowa atrakcja, Edge the Harukas za ￥1000 od łebka. Dotyczy to tylko dorosłych, zdrowych, nie za niskich i nie za wysokich (145-200cm), bez nadciśnienia i lęku wysokości. Przez ok. 7 minut przypięci specjalną liną i odziani w kombinezon, możemy się wychylać za barierkę i jeszcze dostaniemy z tych wygłupów zdjęcia. Oczywiście zdjęcia zrobi obsługa, bo własny aparat trzeba zostawić.

Z zewnątrz najatrakcyjniejszy widok na Abeno Harukas jest z pobliskiego ogrodu Keitaku przy Tennoji Park. Wejście do ogrodu jest płatne, ale do parku na szczęście nie.

Kilka dni temu poproszono mnie o rozwiązanie dylematu, co bym wybrał w konfrontacji Umeda Sky Building vs. Abeno Harukas. Wtedy napisałem, że minimalnie lepszy jest Umeda. Ale dziś już taki pewni nie jestem. Dlaczego? To jak wybierać między Churaumi i Kaiyukan, Ferrari i Lamborghini, , Salmą Hayek i Penelope Cruz.

Janusz

Jeśli podobał Ci się ten post, skrobnij komentarz, a najlepiej zasubkskrybuj nasz blog. Zostaw swój adres email, a my powiadomimy Cię o kolejnych wpisach o tym: co, kiedy i dlaczego warto zobaczyć w Japonii.